Introductie

In volle galop, over de steppen van Mongolie, raasden de paarden en hun ruiters voort, de wind wapperend in hun manen en haren, boog in de hand, klaar om te schieten op de vijand. Op deze manier is bijna de halve wereld veroverd onder leiding van Djengis Khan, de meest beruchte van alle horsebackarchers. Ook gebruikte men de boog te paard tijdens de jacht. Oftewel: boogschieten te paard is heel normaal geweest en een groot voordeel voor de mens die dit beheerste. Tegenwoordig is het zo normaal niet meer. Eigenlijk is deze krijgskunst en de kennis daaromtrent geheel verloren gegaan. Het was zo normaal, dat vele technieken niet gedocumenteerd zijn, maar van generatie op generatie over werden gegeven. Sinds de jaren ’80 van de vorige eeuw is er een opleving gekomen. Her en der waren nog wel wat mensen die deze kunst beoefenden, en de Hongaar Lajos Kassai heeft na veel onderzoek en praktijkervaring langzamerhand een solide sportsysteem ontwikkeld en heeft er veel aan gedaan om dit meer bekendheid te geven. Dit is heel langzaam gegaan, de Mongolen waren waarschijnlijk sneller met het veroveren :P, want pas de afgelopen jaren begint de sport echt te groeien.

In Nederland was er eerst een klein groepje mensen, nog totaal onwetend van het systeem van Kassai of anderen, onder leiding van Ronald van der Velden, die Yoseikan Bajutsu beoefenden: Japanse krijgskunst te paard. Dit omvatte onder andere het boogschieten te paard, maar ook speerwerpen, lanssteken, zwaardvechten, rollen, vallen, grepen en bevrijdingen. Omdat het zoveel verschillende onderdelen bevatte, was het moeilijk om alles goed onder de knie te krijgen. Toen Ronald stopte, nam Claire Hagen, als langst deelnemende leerling, het stokje over. Niet lang daarna kreeg ze in de gaten dat het boogschieten te paard internationaal steeds meer bekendheid kreeg, en besloot ze om zich alleen daarop te concentreren, omdat dat ook al drie levens kost om goed te kunnen. 😉

Door de specificatie van het wapen, kwamen er ook steeds meer geinteresseerden. Inmiddels is de groep gegroeid tot een vaste kern van 10 personen. Daarnaast zijn er mensen die minder regelmatig komen trainen of alleen te voet meedoen. De kernploeg is zeer fanatiek en enthousiast en traint ongeveer 1x in de 2 weken. Dit kan alleen te voet zijn, of ook te paard. Het is heel belangrijk om eerst de techniek te voet te beheersen die je nodig hebt voor het schieten vanaf het paard. Op het moment dat je op het paard zit, moet je zoveel dingen tegelijk doen, dat het goed is om zowel het boogschieten als het paardrijden bijna automatisch te kunnen uitvoeren. Deze beide activiteiten moeten dus in je spiergeheugen zitten. Dat betekent dat het een groot voordeel is wanneer je kunt paardrijden en boogschieten, maar het is zeker geen must. Niet-ruiters kunnen aan de hand worden begeleid in stap, of ze gaan aan de voorgenoemde longe, waardoor ze zich nog niet druk hoeven te maken over richting of tempo. Niet-schutters krijgen eerst training te voet, zodat er veilig vanaf het paard geschoten kan worden, alle trainingen beginnen met een voetgedeelte. De schiettechniek richt zich op het snel en blind nokken (pijl op de pees van de boog krijgen) en hier doen wij vele oefeningen voor.

In onze zoektocht naar verbetering zijn we een samenwerking aangegaan met de Nemethy Horseback Archery Academy in Hongarije. Zij hebben getraind onder Lajos Kassai en hun systeem lijkt daarop. Jaarlijks halen we Christoph Nemethy, tweevoudig Europees kampioen, een weekend naar Nederland voor een intensieve training en ook gaan we met een groep elk jaar naar Hongarije, voor een week lang training. Daarnaast zijn er kontakten met de International Horseback Archery Alliance. Deze heeft een mooi gradensysteem opgezet en houdt postal competities, waaraan we zoveel mogelijk proberen deel te nemen. Verdere internationale contacten zijn er met de World Horseback Archery Foundation, de Steppenreiter, de British Horseback Archery Association, Boureider Lëtzebuerg en nog vele andere verenigingen.